🔻این رساله، تفسیری جدید از مفهوم تاریخ کتاب مقدس و نبوت در قرآن ارائه می‌دهد که می‌توان آن‌ها را به ترتیب «کتاب‌شناسی قرآنی» و «پیامبرشناسی قرآنی» نامید. پژوهش‌های پیشین اغلب بر این باور بوده‌اند که قرآن تصویری یکنواخت از تاریخ ارائه می‌دهد که در آن خداوند سلسله‌ای از پیامبران را با پیام‌هایی اساساً یکسان به جوامع گوناگون انسانی می‌فرستد.
🔻بر خلاف این تفسیر رایج، این متن استدلال می‌کند که قرآن تاریخ وحی را دارای دو لحظه  اوج می‌داند: نخست، وحی تورات به موسی، و سپس، فروفرستادن قرآن به حضرت محمد(ص). این استدلال بر این فرضیه استوار است که قرآن در گفتار خود درباره  وحی، واژه  «کتاب» را نه به‌عنوان نامی عام برای تمام متون مقدس، بلکه به‌عنوان عنوانی اختصاصی برای تورات و قرآن به کار می‌برد.
🔻نویسنده همچنین مطرح می‌کند که این کاربرد خاص از واژه  «کتاب» تنها برای متون حضرت موسی و حضرت محمد(ص) است که به دلیل ارائه راهنمایی الاهی جامع، همراه با تعالیم تاریخی و قانونی فراگیر، هدایت الاهی کامل را در خود تجسم می‌بخشند.

جهت دریافت کتاب به اینجا مراجعه کنید.