ناامیدی از مهم ترین و فراگیرترین بیماری روانی قرن حاضر به شمار میرود و در دهه های اخیر، مثبت اندیشی و داشتن نگرش امیدوارانه یکی از مؤثرترین روش های درمان بیماری های روحی و جسمی است که مورد توجه روان شناسان و دانشمندان علوم انسانی قرار گرفته است. امید هدیه الهی و سرمایه اصلی زندگی انسان است که زیربنای تمام تلاشهای مفید و پرثمر و نیز منشأ اصلاح امور به شمار میرود؛ همان گونه که ناامیدی زمینه تبهکار یها و شقاوت را فراهم می نماید، امیدواری به آینده ای روشن، انسان را به تلاش و فعالیت وا می دارد و نشاط، شورآفرینی و آرامش را به ارمغان می آورد.
قرآن کریم استوارترین راه هدایت و سعادت را فرا روی انسان مؤمن می گشاید و پیروان خویش را از نعمات و مواهب الهی بهره مند می کند.
إِن هذَا الْقُرْآنَ یَهْدی لِلتی هِیَ أَقْوَمُ وَ یُبَشرُ الْمُؤْمِنینَ الذینَ یَعْمَلُونَ الصالِحاتِ أَن لَهُمْ أَجْراً کَبیرا: این قرآن به راهی که استوارترین راه هاست، هدایت میکند و به مؤمنانی که اعمال صالح انجام می دهند، بشارت می دهد که برای آنها پاداش بزرگی است؛ ازاین رو، قرآن نقش اساسی در امیدواری و مطلوب اندیشی انسان دارد و امید به آینده را در سطحی گسترده مورد توجه قرار داده و ضمن ترسیم سیمایی مطلوب از زندگی امیدوارانه، راهکارها و عوامل دستیابی به امیدواری را بیان می نماید.
در این پژوهش، عوامل امیدواری، آثار امیدواری، موانع امیدواری، حدود و مناسبات امید از منظر قرآن کریم به گونه ای شایسته بررسی و به صورت علمی و کاربردی تدوین شده است.

جهت دریافت متن کامل کلیک نمایید