و ننزل من القرآن ما هو شفأ و رحمة للمومنين و لايزيد الظالمين الاخسارا1

ستايش خداوند بخشنده را... كه مردم آگاه و ديندار و بپاخاسته ايران با ياري خالق توانا و رهبري فقيهانه روح اللّه ـ سلام اللّه عليه ـ توانستند پس از سالها جدال و پيكار با شاهيان تبهكار! سرانجام در خجسته روز 22/11/57، شجره خبيثه و ستمبار نظام سلطنتي را از ريشه بركنند و شجرؤ طيبه و عدالت گستر آيين اسلامي را مستقر سازند. حقا كه در برابر اين نعمت كم‏نظير آفريدگار:
گر به هر موئي زباني باشدت
شكر يك نعمت نگويي از هزار2
ظهور مجله آگاهي بخش و ايمان افزاي "حضور" يكي از ثمرات نغز همين شجرؤ طيبه است كه چهارمين شماره‏اش هم اينك حضور شماست. در شمارؤ سوم از جمله مقالات سودمند كه توفيق خواندنشان را يافتم دو سه مكتوب مفيد و مختصر بود در نكوهش از منفورترين و رسواترين سامري روزگار پروريده دامن عفونت‏زاي استعمار! كه مرا به نوشتن اين مقاله برانگيخت. اميد آن كه محبان قرآن را پسند آيد.

به اعتقاد ما مسلمانان قرآن مجيد آخرين كتابي است كه از سوي خداي رب العالمين بر خاتم النبيين(ص) نازل گرديد و كاملترين برنامه آسماني است كه مي‏تواند با مصاحبت و همراهي پيامبر و خاندان معصومش ـ صلوات اللّه عليهم ـ انسان هاي مال‏انديش و حقجو را تا سرانجام حيات به صراط مستقيم: صراط انبيا و اوليا هدايت كند. آري قرآن بهترين موعظؤ خالق سبحان است كه در چهارده سده پيش در ضمن واژگان و عبارات متعارف عربي با نام آيه و سوره جلوگر شده است تا فرزندان آدم، با تفكر در آن وظايف و تكاليف خود را نسبت به خالق و مخلوق نيكو بشناسند و با عمل به دستورهاي الهي و اطاعت از معصومين(ص) به مقام خليفة اللهي برسند.

به گواهي تاريخ از آغاز ظهور دين مبين اسلام تاكنون دشمنان حق و حقيقت و رهزنان طريق انسانيت با انواع ترفندها خواسته‏اند نور خدا را خاموش كنند! ـ كه نتوانتسه‏اند ـ با اقسام نيرنگها و دروغها و بهتانها درصدد برآمده‏اند اعتقاد مسلمانان را بدين كتاب انسان‏ساز، كتاب كفرستيز ظلم برانداز سست و بي‏اعتبار نمايند! در ابطال اين وسوسه‏ها، بزرگان اسلام فراوان داد سخن داده‏اند، در اين جا دلايلي مختصر، با زباني ساده در حضور شماست:

به اعتقاد ما، قرآن كلام خدا و خالي از هرگونه خطاست.
آخرين و كاملترين برنامؤ آسماني است كه مي‏تواند پاسخگو و رافع نيازهاي مادي و زداينده تيرگيهاي رواني باشد، قادر است آدميان را تا پايان حيات به سوي حق و خوش فرجامي هدايت كند. يقيناً لازمؤ چنين كتاب و برنامه‏اي آن است كه خود تا پايان زندگي آدمي از هرگونه آسيب و گزندي و از هر نوع افزايش و نقصاني كاملاً در امان باشد. چرا؟ تا در يوم‏الحساب براي هيچ انسان مكلفي، حتي يك بهانه باقي نماند. لذا مي‏بينيم كه حكيم تواناي عالم‏الغيب بدين موضوع سرنوشت‏ساز عنايت خدايي مبذول داشته و با اين آيات بينات افسونها و وسوسه‏ها را از صفحه دلها زدوده است.
در عصمت رسول اللّه(ص): و ما ينطق عن الهوي ان هو الا وحي يوحي3 (پيامبر به تمناي دل سخني بر زبان نمي‏آورد.)
در مصونيت پيامبران از القاي شيطان: و ما ارسلنا من قبلك من رسول و لا نبي الا اذا تمنئ القي الشيطان في امنيته فينسخ اللّه ما يلقي الشيطان ثم يحكم اللّه آياته4...
يعني هيچ فرستاده‏اي و پيامبري را پيش از تو نفرستاديم مگر اينكه هرگاه آرزو مي‏كرد (براي پيشبرد اهداف الهي نقشه‏اي مي‏كشيد) شيطان در آرزويش وسوسه مي‏نمود.
ولي خداوند از ميان مي‏برد دمي را كه شيطان مي‏دمد و آنگاه آيات خود را استوار مي‏سازد... چند آيه در مصونيت قرآن خار چشم كوردلان:
1ـ لو كان من عند غيراللّه لوجدوا فيه اختلافا كثيرا5... (اگر بر (بر فرض محال) قرآن از نزد غير از خدا بود هرآينه در آن اختلافاتي فراوان مي‏يافتند.)
2ـ ان علينا جمعه و قرآنه6... (هرآينه بر ماست جمع‏آوري قرآن و خواندنش.)
3ـ لاياتيه الباطل من بين يديه و لامن خلفه7 (باطل از هيچ روي و در هيچ زمان به قرآن راه نمي‏يابد.)
4ـ لو تقول علينا بعض الا قاويل لاخذنا منه باليمين ثم لقطعنا منه الوتين8: (اگر (بر فرض محال) پيامبر برخي سخنها را به ما بربندد البته با قدرت او را مي‏گيريم و رگ دلش را مي‏بريم.)
5ـ انا نحن نزلنا الذكر و انا له لحافظون9: (با چهار پنج تاكيد جالب و دلنشين) هر آينه ماخودمان قرآن را فرو فرستاديم و هر آينه ما آن را نگهدارنده‏ايم.
و اينك با گذشت حدود هزار و چهارصد سال شاهديم كه طبق و عدؤ الهي قرآن مجيد از هر گزند و تحريفي در امان مانده است و از اين پس هم در امان خواهد ماند.
ان اللّه لايخلف الميعاد10.
شاعر نامور مولوي بلخي با عنايت به همين آيات چه عارفانه سروده:
مصطفي را وعده كرد الطاف حق
گر بميري تو نميرد اين سبق
من كتاب و معجزت را حافظم
بيش و كم را من ز قرآن رافضم
تا قيامت باقيش داريم ما
تو نترس از نسخ دين اي مصطفي
و از آنجا كه خداي مسبب الاسباب، همه امور طبيعت را با وسيله و سبب اجرا مي‏كند امر حفاظت قرآن را زير نظر خودش و با عنايت رسول اللّه و جانشينان برحقش و با اهتمام مسلمين به اجرا درآورده است.

به اعتقاد ما خاتم النبيين(ص) از تمام جهات افضل و اكمل آدميان تا دامنؤ قيامت است. آن بنده و رسول خدا با عنايت پروردگارش از كذشته و آينده با خبر بود. مي‏دانست كتب آسماني پيشين دستخوش تحريفاتي بس ناصواب شده‏اند! او مي‏توانست با خواست خداي رب العالمين حوادث آينده مسلمين را نيكو پيش‏بيني كند. از طرفي به قرآن مجيد كه نشاني جاويد بر نبوتش بود همچنين تصريح در امر خلافت و رهبري امتش يقيناً توجهي پيامبرانه داشت چنانكه خود فرمود: اني تارك فيكم الثقلين كتاب اللّه و عترتي ما ان تمسكتم بهما لن تضلوا بعدي و انهما لن يفترقا حتي يردا علي الحوض11
و در مساله جانشيني هم رب حكيم، رسول خود را چنين فرمان مي‏دهد: يا ايها الرسول بلغ ما انزل اليك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و اللّه يعصمك من الناس12 (اي پيامبر تبليغ كن آنچه از سوي پروردگارت بر تو فرستاده شده است و اگر نكني، رسالت او را تبليغ نكرده‏اي و خداوند تو را از گزند مردم نگه مي‏دارد.)
با توجه به مطالب ياد شده آيا هيچ عاقلي باور مي‏كند كه رسول اللّه(ص) در جمع‏آوري و تنظيم آيات قرآن، همچنين تعيين جانشين اندكي سستي ورزيده باشد؟ حاشا و كلا.
هر كس مختصر شناختي از اوصاف پيامبر گرامي داشته باشد يقين دارد كه وي آن دو امر بس عظيم، آن دو امر الهي، آن دو امر سرنوشت‏ساز را به دلخواه زيد و بكر و عمرو و... نمي‏گذارد.

صحابه به اشارؤ رسول اللّه(ص) هر نوع كوششي دربارؤ قرآن مثل: حفظ كردن، نوشتن، ياد گرفتن، ياد دادن... را عبادتي بزرگ و كاري پر اجر مي‏شمردند. تا آنجا كه برخي زنان مسلمان مهر خود را تعليم سوره‏اي از قرآن قرار مي‏دادند. با اين حال پيداست اگر موقع جمع‏آوري و ثبت و ضبط و هماهنگي آيات قرآن، كوچكترين انحرافي روي مي‏داد هرگز آرام نمي‏گرفتند. زيرا آنان دست پروردؤ مكتب توحيد بودند مكتبي كه پيرامون خود را چنان مي‏پرورد كه جز خدا از هيچ مقامي و قدرتي نهراسند. شجاعتشان در ميادين سهمگين نبرد و گفتار بر حقشان در نزد صاحبان قدرت عبرت‏انگيز است و به تعبير درخشان13 سعدي:
موحد چو بر پاي ريزي زرش
و گر تيغ هندي نهي بر سرش
اميد و هراسش نباشد به كس
بر اين است بنياد توحيد و بس
مورخ معاصر و نامور مصري عبدالفتاح عبد المقصود در كتاب گرانقدر خود با نام الامام علي مي‏نويسد: "در احوال خليفه دوم نقل است كه... او خواست مهر زنان را در حدي بدارد كه از آن تجاوز ننمايند. گفت نبايد مهر هيچ زني از مهر زنان پيغمبر تجاوز نمايد و اگر شنيدم زني از آن تجاوز نمود زياده را بازمي‏گردانم. در اين ميان صداي زني ميان مردم پيچيد كه سخنش را قطع كرد... اي خليفه خدا اين را به تو نداده است و خداي تعالي مي‏فرمايد: ... و اِن آتيتم احديهن قنطاراً فلاتاخذوا منه شيئاً... : (و اگر به زنان ثروتي هنگفت بخشيديد چيزي از آن را بازپس مگيريد...) خليفه تعجب كرد چگونه آن آيؤ شريفه از خاطرش رفته بود. ديگر چاره نداشت جز آنكه قانوني كه مي‏خواست وضع كند پس بگيرد و به آن زن جوابي گويد كه رساتر از هرگونه عذرخواهي باشد: همه مردم حتي حجله‏نشينان از خليفه فقيه‏ترند..."15 و در پي گفتار مورخ نامدار مصري مي‏افزاييم كه آن بانوي مسلمان درس شهامت را از گفتار رسول خدا و نخستين وصي بر حقش آموخته: فاني سمعت رسول اللّه(ص) يقول في غير موطن لن تقدس امة لايوخذ للضعيف فيها حقه من القوي غير متعتع16 : (همانا من (علي) بارها از رسول اللّه(ص) شنيدم كه مي‏گفت هرگز امتي مقدس شمرده نشود كه در آن امت حق ناتوان را بي‏لكنت زبان نتوان از قوي گرفت.)

رواياتي مستند از بزرگان اسلام در دست است كه همگي بر مصونيت قرآن از هر نوع تحريف دلالت دارند. از جمله روايت ابن عباس شاگرد امام علي(ع) در تفسير و حديث است كه گفت: خداوند همه قرآن را به ترتيبي كه هم‏اكنون در دست مسلمين است در شب قدر بر آسمان دنيا نازل فرمود... در اصول كافي كتاب فضل‏القرآن چنين مي‏خوانيم: حضرت صادق فرمود قرآن يك دفعه در ماه رمضان در بيت المعمور و از آنجا در ظرف بيست و سه سال بتدريج نازل شد... ديگر حديثي منقول از طبرسي كه گفت؛ رسول اكرم(ص) سوره‏هاي قرآن را به ترتيب قرآني كه هم‏اكنون در دست ماست ذكر فرمود. ديگر روايت ابي بن كعب كه گفت: پيغمبر(ص) تمام سوره‏هاي قرآن را از آغاز تا انجام، اسم برده و ثواب قرائت هر يك را معين فرمود كه درست مطابق قرآن موجود است و جميع مفسرين از شيعه و سني در بيان ثواب قرائت سوره‏ها به همين روايت استناد مي‏كنند17.

هم‏اكنون نسخه‏هاي خطي از قرآن در كتابخانه‏هاي بزرگ دنيا مثل كتابخانه‏هاي نجف اشرف و مشهدالرضا وجود دارد كه خطشناسان آنها را مربوط به قرون اوليه اسلام مي‏دانند. جالب آنكه اين نسخ قديمي با ميليونها نسخ قرآن موجود در سطح جهان كوچكترين اختلافي ندارند. چون سوره‏ها، آيات، كلمات و حتي حروف قرآن چنان مشخص و معين و دقيق شماره‏گذاري و اعراب‏گذاري شده‏اند كه امكان هيچ‏گونه تغييري در آنها نمي‏رود18... و اگر سد حرمت كلام خدا شكسته شده بود هم‏اكنون در قرآنهاي منتشر شده در سراسر جهان مي‏بايست اختلافات فراوان به چشم بخورد. در حالي كه اختلافي نيست و همانندي كامل در نسخه‏هاي فراوان از صدر اسلام تاكنون دليلي واضح بر مصونيت آخرين كتاب آسماني است.

علماي اماميه ـ رحمة‏اللّه عليهم ـ عموماً تصريح كرده‏اند كه قرآن موجود در دست ما همان قرآني است كه بر نبي اعظم(ص) نازل گرديد. از جمله شيخ صدوق تحريف‏ناپذيري قرآن را از معتقدات اماميه شمرده است. همچنين ابوجعفر محمد طوسي در آغاز تفسير تبيان و شيخ طبرسي در مقدمه تفسير مجمع‏البيان عقيده و استدلال متين علم‏الهدي سيد مرتضي را نيز بر مصونيت قرآن نقل كرده‏اند. محمد حسين كاشف‏الغطأ در اين‏باره گويد: محققاً قرآن موجود در دست مسلمانها همان كتابي است كه خداوند آن را به سوي محمد(ص) براي اعجاز و تحدي و تعليم احكام و تميز حلال از حرام نازل فرموده است و يقيناً نقص و تحريف و افزايشي در آن نيست و هر كس از شيعه يا ديگر فرق اسلامي به نقص يا تحريفي قائل باشد برخطاست در تفسير گرانقدر الميزان از علامه طباطبايي ـ رحمة اللّه عليه ـ نيز از مصونيت قرآن از هرگونه تحريف و افزايش و نقصان سخن رفته است19.

امام علي ـ عليه‏السلام ـ سرشناس‏ترين چهرؤ جهان اسلام بعد از رسول خداست آن امام برحق يكي از حافظان و كاتبان و محبان و مروجان قرآن بوده است و پس از رحلت رسول‏اللّه ـ صلوات‏اللّه عليه و آله ـ حدود بيست و پنج سال در برابر مصائب و حوادث روزگار استوارتر از كوه استقامت ورزيد و بارها در حل مشكلات اسلامي طرف مشورت خلفا قرار گرفت و آنها را امامانه ارشاد فرمود. آن اولوالامر نيرومندي كه در تمام دوره پرتلاطم زندگي‏اش از هيچ مقامي جز خداي توانا نمي‏هراسيد و خشنودي او را برتر از هر چيز مي‏شمرد ـ اولياي مقرب خدا همگي چنين بوده‏اند ـ اگر در هنگام تدوين قرآن و ثبت و تنظيم آيات لغزشي مشاهده مي‏كرد هرگز لب فرو نمي‏بست. محالاً فرض كنيم كه علي(ع) در آن بيست و پنج سال بنا به مصالحي به كميت و كيفيت قرآن جمع‏آوري شده اعتراضي نكرد و سخني نگفت يا گفت اما كسي اعتنا نكرد! آيا در مدت چهار سال و چند ماه خلافتش هم نمي‏توانست لغزشها را اصلاح نمايد؟ آيا نمي‏توانست معايب و نقايص را با عنايت به قرآني كه خود جمع‏آوري و مرتب كرده بود برطرف سازد؟ آري آن پيشواي نخستين، پرورده دامن خاتم النبيين در نهج البلاغؤ خود كه بعد از قرآن و احاديث نبوي از معتبرترين آثار مكتوب اسلامي است بارها در فضيلت و عظمت قرآن موجود داد سخن داده و مردمان را به استفاده از آن برانگيخته است ولي هيچ‏گاه بر تحريف يا افزايش و كاهش قرآن اشاره‏اي ننموده است.
بي‏گمان سكوت و رضايت امام علي(ع) در برابر قرآن حاضر مي‏تواند هر محقق بينادل را متقاعد سازد كه در قرآن مجيد هيچ‏گونه تغيير روي نداده است. به شهادت تاريخ مولاي متقيان، امير مومنان همان خليفه دادگري است كه در روزهاي نخستين از خلافتش به عزل معاويؤ تبهكار سرسلسله جباران همت گماشت و تاب نياورد كه در دورؤ خلافتش آن زمامدار ستمگر حتي چند روزي بيش بر مال و جان مسلمانان مسلط بماند. هرچند فرمان عزل معاويه از نظر سياستمداران ظاهربين به صلاح حكومت نوبنياد علي نبود ولي آن امام عادل و آيينؤ تمام‏نماي حق، صلاح حكومت را در برابر مصالح اسلام به هيچ شمرد تا روش زمامداري را به جهانيان بياموزد. اي مالك، بدترين وزيرانت كسي است كه وزير تبهكاران پيش از تو بوده است.20) فضل و رحمت و نعمت خالق منان بر مولاي متقيان. روان سعدي شاد، چه خوش سروده:
كس را چه زور و زهره كه وصف علي كند
جبار در مناقب او گفت هل اتي

يكي ازصفات ممتاز انبياي بر حق داشتن معجزه است تا هر شيادي را دست به مقام شامخ نبوت نرسد. هر يك از پيمبران الهي متناسب با زمان و مكان خويش معجزاتي داشته و از آنجا كه افضل المرسلين محمد بن عبداللّه ـ صلوات اللّه عليه وآله ـ آخرين فرستاده است براي اتمام حجت و رفع هر بهانه‏اي كه معجزه‏اش جهانگير و پايدار، انسان‏ساز و اسلام‏گستر، به دور از هرگونه تغيير و تحريف، مصون از هر نوع تعرض و آسيب تا آن زمان كه خدا بخواهد در دسترس جهانيان قرار بگيرد چنانكه قرار گرفته و آفريدگار يگانه نيرومندي براي آنكه به جهانيان بفهماند قرآن ساخته و پرداخته هيچ مخلوقي نيست. بلكه كلام بي‏عديل و بي‏همتاي خالق است و دليل استوار و معجزي آشكار بر رسالت آخرين پيامبر با عرضه آياتي جن و انس را به معارضه و نظيرآوري فرا مي‏خواند و در جائي مي‏فرمايد:
قل لئن اجتمعت الانس و الجن علي ان ياتوا بمثل هذَا القرآن لاياتون بمثله ولو كان بعضهم لبعض ظهيرا21. يعني بگو (اي پيامبر) اگر انس و جن فراهم آيند تا كتابي همانند قرآن بياورند نتوانند همانندش بياورند اگر چه برخي از آنان برخي ديگر را پشتيبان باشند.
در جايي ديگر به ده سوره اكتفا مي‏كند: ام يقولون افتريه قل فاتوا بسورة مثله و ادعو من استطَعْتُم من دون اللّه ان كنتم صادقين22. (يا مي‏گويند قرآن را محمد(ص) بربافته است! بگو شما هم ده سوره بسان آن بربافته‏ها بياوريد و هر كه را توانيد غير از خدا فراخوانيد اگر راستگوييد.)
در جاي ديگر بار تكليف را چنين سبك سازد: و ان كنتم في ريب مما نزلنا علي عبدنا فاتوا بسورة من مثله وادعو شهدأ كم من دون اللّه ان كنتم صادقين23: (و اگر در شك هستيد ازآنچه بر بنده خودمان فرو فرستاده‏ايم شما هم يك سوره همانندش بياوريد و گواهان خود را جز خدا فراخوانيد اگر راستگوييد.) و در پي همين آيه خداي قهار اخطار مي‏كند اگر انجام نداديد ـ و هرگز هم انجام نخواهيد داد ـ پس بهراسيد از آتشي كه آتش زنه‏اش انسان و سنگها است كه براي كافران آماده گرديده.
با توجه به دلايل ياد شده، هر چند كوتاه و مختصر بودند مي‏توان گفت كه قرآن موجود در سراسر جهان، قرآن معجزه جاويدان خاتم پيمبران همان است كه بر رسول خدا نازل شده و در كميت و كيفيت آيات و كلمات حتي حروف، همچنين در تنظيم و ترتيب سوره‏ها و آيات از آغاز تا فرجام كمترين دگرگوني روي نداده است و باطل و القائات شيطان از هيچ روي و هيچ‏گاه بدان راه نيافته است و راه نخواهد يافت.

با تمام اين احوال و اوصاف از صدر اسلام تاكنون بوجهل صفتاني به مخالفت با قرآن برخاسته‏اند! و مخالفتشان هم دور از انتظار نبوده است. زيرا قرآن جاذبه‏اي خداداد دارد برگرفته از مهر خدا و دافعه‏اي خداداد دارد مقتبس از قهر خدا! قرآن براي مومنان شفا و رحمت است و ستم‏پيشگان را پياپي خسران و زحمت! ستايش از قرآن را در اين سخنان بهترين بنده خدا محمد مصطفي(ص) باعين عنايت ملاحظه كنيد:
قال رسول‏اللّه: القرآن افضل كل شئ دون اللّه:24 قرآن برتر از هر چيزي است بعد از خدا. و در حديثي ديگر: خياركم من تعلم القرآن و علمه: 25بهترين شما كسي است كه قرآن را ياد بگيرد و ياد بدهد. فضل و رحمت نامتناهي الهي باد بر اين بهترين بنده خدا تا زماني كه جهانيان معبودِ بي‏زوال را پرستش مي‏كنند.
از طرفي نفرت از قرآن را در سخن يكي از دشمنان خدا با نام گلادستون نخست‏وزير انگليس با ديده تنفر بنگريد و بر او نفرين فرستيد. اين سردسته طاغوتيان در تاريخ 1887 ميلادي روزي در مجلس عوام انگلستان خطاب به نمايندگان با شور و هيجان چنين گفت: تا زماني كه قرآن خوانده مي‏شود و حج گزارده مي‏شود و محمد در گلدسته‏ها نام برده مي‏شود نصرانيت در خطري بزرگ است! پس به قرآن روي آوريد و بسوزانيدش! و به كعبه و آن را ويران كنيد! و محمد و نامش را از ماذنه‏ها نابود سازيد!26 شگفتا از اين همه شقاوت! بنگريد اين نمرود سركش دلمرده را كه با چه گستاخي اعلان جنگ به خدا مي‏دهد! و چگونه از رحمتهاي سه‏گانه مي‏هراسد و چگونه خشم يزدان را بر خود روان مي‏سازد!

ـ جهت آنكه مبادا كسي اعمال بدكاران را خيام‏وار ناشي از علم خدا بداند و به جبر محض گرفتار آيد مي‏گوييم هر نيكي و بدي كه از انسان مكلف سرمي‏زند با اختيار و اراده اوست هرچند خداي عالم‏الغيب از ازل تا به ابد از هر چيز و هر كسي اگاه است. ولي پيش‏آگاهي خدا موجب و علت گناه نيست، بلكه در سراي ديگر هر كسي مسوول اعمال خويشتن است... و به قول خواجه نصير طوسي ـ رحمة اللّه عليه ـ
علم ازلي علت عصيان گفتن
نزد عقلا ز غايت جهل بود
آيات شيطاني: گوساله سامري
در عصر ما عصري كه با مسيحا نفس روح‏اللّه ـ رضوان اللّه عليه ـ نور اسلام با شتابي بيش از پيش ظلمت‏شكن شده و خروش تكبير و فرياد رعدآساي اسلاميان بيش از هر زمان كاخهاي پي‏افكنده از خون و استخوان را بي‏اعتبار و لرزان ساخته است ظلمؤ كاخ‏نشين براي بقاي موجوديت خويش و ادامه چپاولگري از هيچ جنايت و خباثتي روگردان نيستند! چنانكه شاهد بوده‏ايم در اين چهارده سال كه از پيروزي انقلاب گيتي نورد اسلامي مي‏گذرد و هر يك از زر و زورداران مزور با نيرنگهاي سياسي، نظامي، اقتصادي و خطرناكتر از همه فرهنگي كوشيد سيل خروشان انقلاب اسلامي را سد كند ـ كه نتوانست ـ يكي از ترفندهاي فرهنگي عفريتؤ استعمار از ماوراي بحار آنكه پس مانده‏اي از دودمان سامري را با نام (سلمان رشدي) پر و بال داد! زرهاي زور آورده را: هشتصد و پنجاه هزار دلار يا بيشتر ناز شست بدو بخشيد! تا آن قلم به مرد گوساله‏اي را پرزرق و برق، پر بانگ و هياهو اما پلشت به راه اندازد و چندي گوساله‏پرستان را سرخوش و دل گرم سازد! طبق نوشتؤ آگاهان اين مولف بد فرجام در كتاب كفر آلود خود تمام مقدسات ديني و مذهبي خداپرستان را به باد تمسخر و ريشخند گرفته است به خالق سبحان ، به فرشتگان، به پيامبران مخصوصاً خاتم آنان به ياران و پيروان و همسران وي، به اصول و فروع دين و ... توهين كرده است! مولف لعين با نيش چركين قلم، هر چه دلخواه عفريته استعمار و نطفؤ پليدش اسرائيل غاصب تجاوز كار بوده بر صفحه كاغذ آورده است با عنايت به محتواي كتاب مي‏سزد كه آن را: (اعلان جنگ رشدي جهول با خدا و رسول) بناميم!
اين مزدور انگليس همكار ابليس در بخشي از سياه نامه‏اش به تقليد از راويان جعال و دروغ‏پرداز احمقانه كوشيده است آياتي را كه بر مصونيت و اعجاز قرآن و بر عصمت پيامبر(ص) دلالت دارند نامعتبر و نامعتمد جلوه دهد! وجه تسميه كتاب هم از داستاني جعلي با نام افسانه غرانيق گرفته شده كه اسلام‏شناسان مدتهاست بي‏پايگي آن را با دلايل روشن به اثبات رسانيده‏اند. در اينجا چكيده‏اي از آن نوشته‏ها را در معرض ديد شما مي‏گذاريم:

به گواهي تاريخ در يكي از ايام جمعي از بت‏پرستان مكه به سركردگي حارث، عاصي، وليد، اميه و... نزد رسول اللّه(ص) آمدند و پيشنهاد كردند براي آنكه جنگ و جدال از ميان ما عربها رخت بر بندد ما يك سال خداي تو را عبادت مي‏كنيم تو هم متقابلاً يك سال بتهاي ما را پرستش كن. تا خير خداپرستي به ما برسد و خير بت‏پرستي هم به تو! در مقابل اين پيشنهاد جاهلانه خالق حكليم سوره شريفؤ (الكافرون) را نازل فرمود و درخواست كافران را موكدانه مردود شمرد و آنها را كاملاً نوميد ساخت. چرا گفتيم: پيشنهاد جاهلانه زيرا آنان نمي‏فهميدند و باور نداشتند كه پيامبر با آن همه معرفت، و عظمت مقام نبوت اگر دمي به بت گرايد چه فرجامي ناگوار در پي دارد!

راويان منافق جعال و مورخان نامحقق نقال از حدود سال 250 هجري اين داستان ساختگي را به دو عبارت شعرگونه از بت‏پرستان جاهلي بنا نهاده‏اند بدين گونه:
بعد از آنكه پيامبر به فرمان خدا بت‏پرستان را مايوس ساخت گهگاهي مي‏انديشيد و مي‏گفت كاش سوره‏اي يا آيه‏اي بر من فرود مي‏آمد تا بتوانم با بت‏پرستان قريش آشتي كنم و آنگاه هم و غم خود را صرف تبليغ اسلام به خارج از عربستان بنمايم... [اين نخستين دروغي است كه در اينجا خارسان به چشم جان ميخلد! زيرا پيامبر(ص) هرگز با بت‏پرستان آشتي نمي‏كرد، و چنين سودايي هرگز در سر نمي‏پرورد. و اساساً رسالت او و همؤ پيامبران الهي مبارزه با بت‏پرستي، رهايي بندگان از قيد اسارت ظالمان و هدايت مردمان به سوي توحيد و خداپرستي بوده است و سازندؤ قصه با تمهيد اين مقدمه (آرزوي پيامبر بر آشتي با بت‏پرستان) مي‏خواهد پيامبر را فردي متلون و انعطاف‏پذير بنماياند!
دنباله داستان: روزي پيامبر در خانه خدا با صداي رسا سوره (النجم) را تلاوت مي‏كرد. مستمعانش جمعي از مسلمانان و گروهي از بت‏پرستان بودند. پيامبر آيات 19 و 20، از سوره را قرائت نمود: افرايتم اللات و العزي و مناة الثالثه الاخري: (آيا ديديد بت لات و عزي را و مناة بت سوم را...) در همين لحظه شيطان اين دو جمله شعرگونه را به پيامبر تلقين كرد و او غافلانه آنها را بر زبان آورد: تلك الغرانيق العلي و انّ شفا عتهن لترتجي يعني آن (اشاره به بت‏ها) پرندگان (يا زيبا رخان) بلند پايه‏اند. و هر آينه در قيامت به شفاعتشان اميد مي‏رود...
[اين است بهتاني ديگر به پيامبر اكرم! زيرا در كلام اللّه خطاب به شيطان مي‏خوانيم: ان عبادي ليس لك عليهم سلطان27: يعني هر آينه بندگان من ترا بر آن‏ها دستي نيست.]
دنباله دروغ‏پردازي: پيامبر پس از گفتن اين دو جمله شيطاني، بقيؤ آيات سوره را تا پايان ادامه داد و چون آيه آخر را كه متضمن سجده اجبه است تلاوت نمود بي‏درنگ سر بر زمين و خاك نهاد و خاك را سجده كرد. مسلمانان و بت پرستان نيز سر بر زمين نهادند و خاك را سجده كردند مگر وليد كه به علت سالخوردگي نتوانست سر بر زمين نهد در عوض مشتي خاك به پيشاني ماليد [داستان پرداز با نسبت دادن اين عمل به وليد مي‏خواهد به خواننده قصه بقبولاند كه چنين واقعه‏اي روي داد و كساني هم ديدند!] پس از اين رويداد بت‏پرستان به مسرت و شادي پرداختند و شايعه پراكندند كه پيامبر از بتهاي ما به نيكي ياد كرد و اوصاف آنها را ضميمه قرآن ساخت و بدانها سجده نمود! ما هم از اين پس با مسلمانان دشمني نخواهيم ورزيد.
تا شب هنگام جبرئيل به نزد رسول اللّه آمد و گفت يا رسول اللّه من كه جبرئيلم اين دو آيه را (تلك الغرانيق...) از نزد خدا برايت نياوردم اين دو را شيطان بر زبانت گذارد برو و مردم را آگاه كن! پيامبر از اين اشتباه افسرده شد و خداوند براي رفع ملال از پيامبر، اين آيه را فرو فرستاد: ولو لا ان ثبتناك لقد كدت تركن اليهم شيئاً قليلاً 28، (اگر دلت را استوار نمي‏ساختيم نزديك بود اندكي بدانان بگروي!) و از آن سوي همين كه خبر به گوش مسلماناني رسيد كه جهت تبليغ اسلام به حبشه مهاجرت كرده بودند گفتند به مكه بازگرديم و از رويداد آگاه شويم ضمناً با زن و فرزندان ديداري تازه كنيم. [اشاره به ديدار زن و فرزندان براي آن است كه خواننده قصه در صحت رويداد ترديد نكند و بازگشت مهاجران به مكه را تاييدي بر آن بشمارد! وگرنه به جاي آنكه همگي از راهي دور به مكه باز گردند پيكي را مي‏فرستادند و از ماجرا باخبر مي‏شدند.]
و دنباله دروغ‏پردازي: باري مهاجران نزد رسول اللّه آمدند و از صحت و سقم واقعه جويا شدند. پيامبر گفت: آري چنين شد ولي جبرئيل شبانه به نزد من آمد و مرا از اشتباه بدر آورد و من هم مسلمانان را آگاه ساختم و اعلام كردم كه جدال و دشمني با كفار كما كان ادامه خواهد يافت!
پايان دروغ‏پردازي از زبان كعبه‏الاحبار يا ديگر راويان جعال و مورخان نقال تا مي‏رسيم به خاورشناسان موذي و مكار كه اين دست قصه‏هاي خرافي و حديثهاي جعلي و خردناپذير را با آب و تاب تمام نقل مي‏كنند تا به گمان خود به اسلام ضربه بزنند! نكته ديگر در اين جا اينكه سازنده افسانه غرانيق هر كسي بوده است با فنون شعر و آيات قرآن آشنايي داشته زيرا دو شعار يا دو سرود بت‏پرستان را پس از آياتي جا داده است كه از نظر آهنگ واژگان ظاهراً با هم شباهت گونه‏اي دارند! البته شباهتي بسان رحمت با زحمت! يا سلمان فارسي با سلمان رشدي! ولي فاصله‏اي از جنة‏الماوي در عالم بالا با كاخي سفيد و خون گرفته در امريكا!
ملاحظه كنيد:
افرايتم اللات و العزي
و مناة الثالثة الاخري...
تلك الغرانيق العلي
و ان شفاعتهن لترتجي
غرض قصه‏سازان بيمار دل
چنان كه گفتيم غرض سازندگان و انتشاردهندگان اين نوع افسانه‏ها آن است كه بي‏اعتبار و بي‏حرمت سازند آياتي را كه بر مصونيت و اعجاز قرآن و مبرا بودن پيامبر از لغزش دلالت دارند. و رشدي آن مرتد مستغرق در گرداب ضلالت ميمون‏وار غسلين چركين اسلاف دروغ‏پرداز خود را بلعيده و تراوش آن را بر صفحات كاغذ با نگريستن به افسانه غرانيق (آيات شيطاني) ناميده است! غالبا خوانده يا شنيده‏ايم كه از ظهور اسلام تاكنون برخي نويسندگان و مورخان مغرض و خاورشناسان تيره‏دل عليه‏السلام و قرآن مقاله‏ها و كتابها نوشته‏اند ولي ظاهراً به دور از هتاكي و وقاحت و اسلام‏شناسان هم متقابلاً بدانها پاسخ داده‏اند. اما نوشته سلمان رشدي غير از آنهاست اين دلقك تبهكار پروريده در دامن گنديدؤ استعمار با زبان قلم به همه مقدسات ديني از اصول گرفته تا فروع مي‏تازد! معتقدات هزار ميليون مسلمان را ابلهانه، خرافي و خنده‏آور جلوه مي‏دهد! خالق سبحان، فرشتگان و پيامبران مخصوصاً خاتم آنان و ياران و همسران وي را بيشرمانه دست مي‏اندازد! كيفر چنين مرتدي جهول و محارب با خدا و رسول(ص) همان است كه نايب الامام، امام خميني ـ رحمة‏اللّه عليه ـ مقرر كرده است و از آن گريز و گزيري نيست. و اين است كه فتواي كفرشكن كه تبركا نقل مي‏شود و از پروردگار توانا خواستار اجراي آنيم:
باسمه تعالي
اناللّه و انا اليه راجعون
به اطلاع مسلمانان غيور سراسر جهان مي‏رسانم، مولف كتاب آيات شيطاني كه‏عليه اسلام و پيامبر و قرآن تنظيم و چاپ و منتشر شده است، همچنين ناشرين مطلع از محتواي آن محكوم به اعدام مي‏باشند. از مسلمانان غيور مي‏خواهم تا در هر نقطه كه آنان را يافتند سريعاً آنها را اعدام نمايند تا ديگر كسي جرات نكند به مقدسات مسلمين توهين نمايد و هر كس در اين راه كشته شود شهيد است ان شأاللّه. ضمناً اگر كسي دسترسي به مولف كتاب دارد ولي قدرت اعدام آن را ندارد او را به مردم معرفي نمايد تا به جزاي اعمالش برسد و السلام عليكم و رحمة اللّه و بركاته. روح‏اللّه الموسوي الخميني29 25/11/67.
علاج واقعه قبل از وقوع بايد كرد:
بديهي است سياه‏نامه رشدي منفور و كتابهايي نظيرش كه يقيناً از اين پس پديد خواهند آمد در جايي رشد مي‏كنند كه مردمش از قرآن بيخبر مانده باشند. پس براي آنكه اين دست آثار كفرآلود در سرزمين ايران اسلامي رشد نكند چه بايد كرد؟ راهي نيست مگر آنكه مشتاقانه به قرآن روي آوريم آن را ياد بگيريم و ياد بدهيم. چاره‏اي نيست جز آن كه فرزندان صالح سلمان پارسي را در مدارس و دانشگاهها از اين چهار مرحله با درايت بگذرانيم: درست خواندن قرآن، فهم معاني قرآن، اعتقاد به الهي بودن قرآن، عمل به احكام قرآن.
ـ در همين جا لزوماً يادآور مي‏شويم: سزاوار نيست نوجوانان علاقه‏مند به قرآن را با قواعد تجويد و اعلال و ادغام و ابدال (با آن همه دشواري، تو در تويي و پيچيدگي) پايبند و درگير سازيم. زيرا بيم آن مي‏رود كه بسياري از آنان از بيم دشواري اين قواعد از آشنايي با خود قرآن بازمانند. يقيناً فراگيري اين مسائل براي دانشجوياني كه در رشته‏هاي قرآن و حديث، معارف اسلامي، ادبيات عرب تحصيل مي‏كنند ضروري و سودمند است اما ديگر دانش‏آموزان را همان درست‏خواني با رعايت اداي حروف از اندامهاي صوتي متناسب با سنوات تحصيلي و درك معاني آيات كافي است تا بعداً به تفسير و ديگر مسائل و معارف قرآني برسند. اين كوچك عبد خداي بزرگ به نيت آنكه آموزش قرآن رسمي و همگاني بشود حدود چهار سال پيش مقاله‏اي با عنوان (لزوم آموزش قرآن...) تهيه كردم و به امضاي بيش از 600 محب قرآن (كارمند، دانشجو، استاد دانشگاه) رسانيدم و به مقامات صالحه تقديم نمودم: (دفتر شوراي عالي انقلاب فرهنگي، وزارت فرهنگ و آموزش عالي، گروه آموزش عالي در مجلس شوراي اسلامي) ـ اركانشان استوار ـ و در انتظار رسيدگي و اقدام يا جواب رد عاجلاً او آجلاً! روزشماري و ماه شماري و سال شماري مي‏كنم! تا خداي بزرگ چه خواهد.
بارها نوشته‏ام و بار ديگر مي‏نويسم: هان اي عزت يافتگان از قراّن و عترت: (مستقر در شوراي عالي انقلاب فرهنگي، در وزارت آموزش عالي و اي مسئولان برنامه‏ريزي) بيش از اين درنگ نكنيد، با تصويب مصوبه‏اي گرانقدر آموزش قرآن مجهول القدر را در مدارس و دانشگاهها الزامي و همگاني سازيد. مبادا اين شكايت رسول اللّه(ص) از قومش شامل حال شما هم بشود: و قال الرسول يا رب ان قومي اتخذوا هذاالقرآن مهجورا30
به اميد روزي كه شاهد باشيم هفته‏اي دو ساعت تعليم قرآن با ترجمه به مقدار حداقل يك جزء در هر سال، به علاوه هفته‏اي دو ساعت آموزش قواعد صرف و نحو (وسيله تسهيل و تسريع در آموزش قرآن) بطور منظم و متوالي از اول دوره راهنمايي تا پايان تحصيلات دانشكاهي، در تمام رشته‏هاي تحصيلي الزامي و همگاني گردد. گذشته از اين در آزمون سراسري هم (قرآن مجيد) مستقلاً در شمار درسهاي امتحاني با ضريبي متناسب درآيد. و در راه رسيدن بدين هدف مقدس از دشواريها، كمبود كتب درسي و كمبود مدرسان شايسته، از افزايش ساعات تدريس و افزايش هزينه‏هاي گوناگون و ... نبايد ترسيد، از بهانه‏هاي كوته‏همتان همانها كه از كاه كوه سازند نبايد دلسرد و نوميد گرديد. زيرا ما به وعده خداي تواناي خوش پيمان پشتگرم و دلخوشيم: والذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا.31 (و كساني كه در راه ما بكوشند هر آينه راههاي خود را بدانها مي‏نمايانيم.) ـ ايدون باد يا خيرالمعطين. ـ
دانش‏پژوهاني كه طالب آگاهي بيشتر و رساتر درباره افسانه غرانيق و كتاب كفرآلود آيات شيطاني هستند بنگرند به:
1ـ تفسير ابوالفتوح رازي جلد 7، ص 149.
2ـ تفسير مجمع البيان جلد 4، ص 9.
3ـ تفسير الصافي كاشاني جلد 3، ص 386.
3ـ تفسير الميزان جلد 28، ص 282.
4ـ تفسير نمونه جلد 14، ص 141، و جلد 22، ص 521 نيز به كتب:
1ـ فروغ ابديت جلد 1ـ ص 274، از حجت الاسلام استاد جعفر سبحاني در سال 1345 ش.
2ـ تاريخ قرآن ص 148 از دكتر محمود راميار، چاپ سوم در 1369 ـ ش.
3ـ نقد توطئه آيات شيطاني از سيد عطأ اللّه مهاجراني ـ در 1368 ـ ش.
4ـ آيات رحماني از دكتر محمد صادقي رمضان 1409.
5ـ حقارت سلمان رشدي از مصطفي حسيني طباطبايي در 1368 ـ ش.
6ـ دسيسه آيات شيطاني ناشر مركز تبليغات اسلامي تابستان 1368 ـ ش.
7ـ الرد علي الايات الشيطانية (به زبان عربي) از حجت الاسلام استاد هادي المدرسي ذي الحجه 1409.
8ـ ترجمه همين كتاب به فارسي با نام ردي بر كتاب آيات شيطاني ترجمه حميد رضا شيخي، زمستان 1369 ـ ش.