مقاله حاضر به دنبال کشف دیدگاه آیت­الله آصفی در مرجعیت علمی قرآن است. مرجعیت قرآن از مباحث حایز اهمیت و نوپدید است که با عنایت به ورود نظریه­های مختلف در عصر حاضر به مباحث دینی و بکارگیری آن­ها در متن جامعه ضروری است که قرآن به عنوان مهم­ترین منبع کشف دین به مثابه تراز و شاقول نقش آفرینی کند؛ لذا لازم است جایگاه مرجعیت قرآن مورد مطالعه جدی قرار گیرد. این مبحث زیر مجموعه و تابع اصل جامعیت قرآن قلمداد می­گردد. نوشتار حاضر با استفاده از روش تحقيق توصيفى و تحليلى با بررسی آثار آیت­الله آصفی، به تبیین مرجعیت قرآن در اندیشه ایشان می­پردازد؛ از این رو پس از ذکر مباحث مقدماتی از قبیل بیان مساله، پیشینه و نیز بیان منظور از مفردات کلیدی در مقاله، مباحثی چون رویکردها در اسلامی­سازی مفاهیم، مبانی مرجعیت قرآن و مدل بکارگیری آن در اندیشه ایشان آمده است. از مهم­ترین نتایج مقاله می­توان به رویکرد اعتدال­گرا و نیز نگاه برآیندی آیت­الله آصفی از هندسه معارف قرآنی و میزان قرار دادن این نگاه در رد و اثبات نظریه­ها اشاره کرد. به نظر می­رسد خاستگاه نظریه ایشان، اندیشه استادشان شهید صدر در تفسیر موضوعی است.

کلید واژگان: قرآن، علم، مرجعیت علمی، نگاه برآیندی، آیت­الله آصفی، شهید صدر.